ავტორი დავით ცხვარაძე .
პროლოგის გარეშე დავიწყოთ, რადგანაც ეს თემა, როგორც ძველი, ისე ახალი ხელისუფლების საარჩევნო თემად ითვლება და ლამაზ შესავალსაც არავინ წაიკითხავს, პირდაპირ საქმიან აბზაცზე გადავა;
არის თუ არა მზად სადაზღვევო ორგანიზაციები ან ის კლინიკები, რომლებიც იღებენ თავის თავზე ჯანმრთელობის დაცვას? იმის ფონზე, რომ ბოლო წლების განმავლობაში რეგიონებში თითქმის გაუქმდა საავადმყოფოები და რაიონული ცენტრების მცირე კლინიკების დონეზე დავიდა, ხოლო თბილისის რაიონებში პოლიკლინიკების უმრავლესობა „ოპტიმიზაციამ“ შეიწირა და კიდევ უფრო შემცირდა.
ამ ფონზე სადაზღვევო კომპანიების დაინტერესება არსებული კლინიკების ბაზაზე ეწარმოებინათ კომუნიკაცია და მარტივად რომ ვთქვათ, პაციენტები იმით დაკმაყოფილებულიყვნენ, რასაც შესთავაზებდნენ.
საზოგადოებაში ბევრ რამეს უჩივიან, მათ შორის გარდა ამ ძალიან სიმბოლური სახელმწიფო სადაზღვევო პაკეტებისა, რომლის შინაარსიც დიდად არაა ორიენტირებული მიზნობრივ ჯგუფში მყოფი პაციენტების საჭიროებისა, თავად კლინიკების მზაობა, მენეჯმენტიცა და ზოგან სპეციალისტთა კვალიფიკაციაც ასევე ვერ უმკლავდება ელემენტარულ სტანდარტებს (უხერხულია აქ სიტყვა ევროპული სტანდარტი ვახსენოთ).ისევე, როგორც სხვა პენსიონერები, ჩემი მშობლებიც დაზღვეულები არიან სახელმწიფო პროგრამით და მივლინებულები არიან კლინიკა “ულტრამედში”… ცოტა ხნის წინ ძველი პრემიერი ივანიშვილიც სტუმრობდა თურმე კლინიკას და „აღფრთოვანებულიც“ დარჩენილა.ჩვენი კლინიკა „ულტრამედი“ ერთი პატარა კლინიკაა, რომელშიც ექიმებს კაბინეტებიც კი არ ჰყოფნით, ერთმანეთს ელოდებიან და რომელიმე გათავისუფლებულ სამუშაო მაგიდასთან რომელი ექიმიც მიასწრებს, იმისია ოთახიც დაკარგვამდე, მახსოვს, ბავშვობაში ბაღში ერთ მაგიდას დგამდნენ ისეთს, რომ ფაფა არ იდო და თავს ვიკლავდით ყველა, როგორმე ამ მაგიდასთან მოვხვედრილიყავით, ჰოდა, ამ კლინიკაშიც, მაგალითად, ერთ დღეს ჩვენც, პაციენტები და კარდიოლოგი ერთად ველოდით ოკულისტს, რომ ოთახი გაენთავისუფლებინა და კარდიოლოგს პაციენტი მიეღო. არ გაგიკვირდეთ, ოკულისტს და კარდიოლოგს ერთ კაბინეტში რა უნდაო, მაგრამ თანამედროვე საქართველო რას აღარ მოიფიქრებს უნიკალურსა და სრულიად არა მსგავსს სხვებთან.გარდა იმისა, რომ კლინიკა არის თითქმის აბსოლუტურად მოუწყობელი სპეციალისტების არსებობის კუთხით, მნახველს მხოლოდ აკვარიუმი და სავარძელი თუ მოეწონება. საეჭვო კვალიფიკაციის სპეციალისტებზე რომ აღარაფერი ვთქვათ, კლინიკის მენეჯმენტის წარმართვაზე რომ აქვთ ამბიცია, კლინიკას მრავალი ელემენტარული ტექნიკური საკითხიც კი საოცნებო აქვს. მაგალითად, „ულტრამედს“ მრავალი აუცილებელი კაბინეტი ოთახის დონეზეც კი აკლია და სხვაგან გაგზავნისაგანაც ოჯახის ექიმი იძულებული (ცხადია კლინიკასთან „შეთანხმებით“) ხდება მაქსიმალურად აირიდოს თავი. მაგალითად, ბოლო თვენახევრის განმავლობაში ერთ-ერთ პაციენტს კიდევ უფრო გაურთულდა ხერხემალზე მდგომარეობა და შეიძლება ითქვას, ვერაფით მოახერხა ისეთი ელემენტარული მომსახურება მიეღო, როგორიცაა რენტგენზე გამოსაკვლევად გაგზავნა. აქვე ისიც ვთქვათ, რომ ამ კლინიკაში არც ისეთი ელემენტარული რამ არის, როგორიც რენტგენის კაბინეტია, ხოლო სხვაგან გადაგზავნაზე ათას რამეს მიზეზობენ და ა.შ. ამგვარი საკითხები ბევრი შემიძლია მოვიძიოთ.ამასაც რომ თავი დავანებოთ, კლინიკა, რბილად რომ ვთქვათ „ზანტია“ და მაქსიმალურად წელავენ პროცესებს, ერთ დღეს რომ შეეხმიანები, რამდენიმე კვირის შემდეგ გწერენ ოჯახის ექიმთან, ის ჯერ ერთ კვლევას თუ მოინდომებს და გადაგამისამართებს; აღმოჩნდა, რომ მსგავს საკითხებზე სხვა ოჯახის ექიმები არაერთ სხვა კლინიკაში, კომპლექსურად ნიშნავენ კვლევებს და ერთ დღეში ან 2-3 დღეში პირველადი კვლევები დასრულებულიცაა და პირველადი დიაგნოზიც კეთდება; კლინიკაში კი ამ ვიზიტის შემდეგ კვლევის ჩატარებას რამდენიმე კვირა უნდა მოლოდინი, პასუხის მიღების შემდეგ კი კვლავ ოჯახის ექიმთან უნდა ჩაეწერო და მისი ნახვის მოლოდინი ისევ რამდენიმე კვირა მიმდინარეობს. თუ გაგიმართლათ და ოჯახის ექიმმა მომენტალურად რაიმე ზედაპირული დიანოზი არ დასვა თქვენი თავიდან მოშორების მიზნით, და ინება კიდევ სხვა კვლევის დანიშვნა, ამის რიგში დგომაში ისევ რამდენიმე კვირა უნდა მოლოდინი და ა.შ. ერთი სიტყვით, ერთდღიან პროცედურა თვეების განმავლობაში შეიძლება გაგრძელდეს..თუ მოხდა საოცრება და ექიმმა ისეთი წამალი დაგინიშნათ, რომელსაც სადაზღვევო გარკვეულწილად ანაზღაურებს, მაშინ დამატებით უნდა მიხვიდეთ კიდევ რომელიღაც სხვა კლინიკაში, სადაც რამდენიმე ამგვარი პროვაიდერი კლინიკიდან გაგზავნილი პაციენტები მიდიან, შემდეგ, როგორც პაციენტები ყვებიან, იქ კიდევ ცალკე ბიუროკრატიულ სისტემას უნდა გაუძლოთ და როდესმე ალბათ შეძლებთ წამლების შეძენას, თუმცა აქაც უნდა გაგიცრუოთ იმედები და გეტყვით, რომ ოჯახის ექიმი ძალიან შეზღუდულია პრეპარატების დანიშვნაში, აქვს მხოლოდ კონკრეტული სია და ან იქიდან უნდა ამოვიდეს ან უბრალოდ, ადამიანურად გირჩიოთ და გითხრათ, თქვენით იყიდეთ თქვენივე ხარჯითო; არც ესაა მხოლოდ საკმარისი, წამლები ინიშნება მხოლოდ 2 კვირის მარაგით; მრავალი პენსიონერი ქრონიკული დაავადების მქონეა და ახლა წარმოიდგინეთ მხოლოდ 50%-იანი შეღავათი მხოლოდ შერჩეულ მედიკამენტებზე, მხოლოდ 2 კვირის მარაგით, რა ზრუნვა და სერვისია პაციენტის მიმართ.
შევიცოდებ სათქმელს და აღარაფერს ვიტყვი ბენეფიციარებთან ურთიერთობის წესზე, მომსახურების სტანდარტზე და ა.შ. მსგავსი რამ ამ კლინიკისთვის საერთოდაც უცხოა და მსგავს საკითხებზე საუბარი ფრიად არაკონტექსტუალური გახდება.
კიდევ ბევრი კრიტიკული მონაცემი შემიძლია დავდო ამ კლინიკაზე, მაგრამ შორს წავალთ. თქვენს ნერვებსაც გავუფრთხილდები, ალბათ უკვე ბევრმა თქვენგანმა ამოიცნო თავისი გასაჭირი ამ ერთიოდე შემთხვევის წინ წამოწევითაც. საერთო ჯამში, ექიმიცა და პაციენტიც, თავის მხრივ, ჯანდაცვის უხარისხო სისტემისა და ამგვარი კლინიკების უნიჭო მენეჯმენტის მსხვერპლია.ამგვარ „მზაობაში“ შეხვდა საარჩევნოდ გამოტანილ საკითხს, ჯანდაცვის განვითარებას ქართული სადაზღვევო სივრცე და საქართველოს კლინიკების სრული უმრავლესობა. მხოლოდ პენდიონერები, სტუდენტები და სკოლამდელი ბავშვები არ ეყო და ახალი ხელისუფლება მთელი ქვეყნის დაზღვევას აპირებს, თუმცა რა რესურსებით და რა მეთოდებით აპირებს ამ ყველაფრის მართვას ამ პოპულისტური განცხადებების პარალელურად, ამის შესახებ არც ბოლო მოვლენების კმაყოფილებით ხიბლში შესული საზოგადოება ინტერესდება და არც თავად სახელმწიფოს მენეჯმენტი.
პ.ს. 1 ამ კლინიკას ყველა სხვა “უნიკალობასთან” ერთად, ერთი მეტად “საინტერესო” აბრა აქვს დამონტაჟებული: “ფასიანი პაციენტები მიიღებიან ურიგოდ”… ჩანს, კლინიკას მიაჩნია, რომ სახელმწიფოს მიერ დაფინანსებული მოქალაქეები “უფასოები” ანუ არაყურადღებამისაქცევები არიან, იქნებ, მათთვის ამ პაციენტების სიცოცხლეც არაა მნიშვნელოვანი, რადგან “უფასოები” და “უპატრონოები” არიან…
პ.ს. 2 ამ კლინიკის არაკვალიფიციურობა პირადად გადავიარე, მათ რამდენიმე წლის წინ კინაღამ ჩემი მეუღლის სიცოცხლე შეიწირეს თავიანთი არაკვალიფიციურობის მიზეზით. მე სასამართლოსთვის არ მიმიმართავს, თუმცა, მორალურად, ბოდიშიც კი დღემდე არ მოუხდიათ
მოამბე 